Soru 1: Sen kendine sırf var olduğun için saygı duyuyor musun? Bunu nasıl bilebilirsin? Cevap: İnsan haklarını bilmen. Bir insan olarak doğmakla hangi haklara sahip olduğunu biliyor musun? Doğarken getirdiğin haklar bunlar. Daha fazlası için ‘insan hakları bildirgesi’ni okuyabilirsin.
Soru 2: Kendini olduğun halinle kabul ediyor musun? Yani kendinle barışık mısın? Kendini tam olduğun halinle seviyor musun? Hiçbirimiz mükemmel değiliz. Hepimizin eksikleri, yanlışları, başarısızlıkları, zaafları, yetersizlikleri var. İnsanız biz. Bu bizim doğal halimiz. Ancak istersek kendimizi bizim için önemli olan konularda geliştirebiliriz, kendimize öğretebiliriz. Bilmediğimiz, elimizden gelmeyen, yapamadığımız şeyler var diye kendimize eziyet etmemiz, insanlık hakkımıza kendimizin saldırıda bulunmasıdır. Hem insan, hayatını ihtiyaçlara yönelik yaşıyor. Bir yeri ağrımadan ağrı kesici almıyor. Bu bir ihtiyaçtır; ağrı var – ağrı kesiciye ihtiyaç var. Tıpkı bunun gibi kendimizde eksik, az, hatalı gördüğümüz yanlarımızı iyileştirmek için ihtiyaç ortaya çıkmadan harekete geçmiyoruz. Sen de kendine bu perspektifle yaklaşabilirsin ve kendine nerede haksızlık ettiğini, yani iyi davranmadığını daha iyi fark edebilirsin. Elbette istersen, ‘eğer senin için önem teşkil ediyorsa’, kendinde eksik olduğunu düşündüğün yanlarını, kendine onları öğreterek tamamlayabilirsin. Peki, buna gerçekten ihtiyacın var mı?
Buna bir örnek vereyim: Karnı aç olan biri ancak tüm alternatifler tükendiğinde; dışardan yemek söyleyecek parası / kartı olmadığında veya sipariş verecek bir yer bulamadığında, evde karnını doyuracak yemek olmadığında vb. yemek yapar ve karnını doyurur. Yani ihtiyaç hali ortaya çıktığında kişi kendinde eksik gördüğü şeye el atar ve orada marifet elde eder. Bu ihtiyacın hayat memat meselesi haline gelmesi gerekir ki (açlık hali; sadece yemek olarak değil, her konuda açlık) kişi kendisinde eksik gördüğü yönünü tamamlasın.
***
Buraya kadar en önemli ilk iki sorunun değerlendirmesini yaptık. Şimdi bir de çok önemli olan ‘değerler’ incelemesine geçelim…
Değerlerimiz / Değer yargılarımız
Hepimizin ruhuna uygun değerleri var. Kimimiz için para her şeyden önemliyken kimimiz için saygı, birincil değerdir. Kimimiz için özgürlük en önemli değerken, kimimiz için biriyle bir ömrü diz dize, omuz omuza, el ele geçirmek kıymetlidir. Kişi kendi değerlerini bilip de yaşam rotasını (seçimlerini) değerlerinin rehberliğinde akılcı (yetişkin bilinci) bir tutumla belirlediğinde kendine uygun bir yaşam sürer; kendine uyan insanlar, kendine uyan meslek ve iş hayatı, kendine uyan bir eğitim seçer.
Değerlerimizi bilmemizin en önemli gerekliliğinden biri de kendimizi nasıl değerli hissedeceğimize ışık tutmasıdır. Zira insan, değerleri değer gördüğünde kendini değerli hisseder.
Değerlerimizi nasıl belirleriz?
Değerlerimizi şu soruyla belirleriz: “Senin için olmazsa olmaz olan nedir?”
Değerlerimizi tüm yaşamı kapsayacak bir biçimde de belirleyebiliriz veya iş hayatı, evlilik, parasal durum vb şeklinde kategorize de edebiliriz. Ben hepsi için çalışmayı tercih ediyorum.
Örneğin;
Evlilikte değerleri:
- Saygı
- Tatlı dil
- Güleryüz olan biri, eşinden bunları gördüğünde eşinin kendisine değer verdiğini hisseder.
İş hayatında değerleri:
- Özverili çalışmalarının karşılığının maddi manevi olarak verilmesi
- Sözünün geçmesi olan biri, üstleri tarafından bunları gördüğünde kendisine değer verildiğini hisseder.
Değerlerimiz bizi ruhen doyuran olmazsa olmaz pusulamızdır. Taleplerimizi değerlerimize göre uygun cümlelerle bildirebilir, gelen teklifleri kabul edip etmeyeceğimizi de yine değerlerimize göre seçebiliriz. Böylece mutsuzluğun önüne de geçmiş oluruz.
Değerlerimiz bizim gerçek ihtiyaçlarımızı görmemizi sağlar. Aynı zamanda nasıl motive olacağımıza da ışık tutar.
Hatırlayın: İhtiyaçlarımız karşılandığında yani değerlerimiz değer gördüğünde kendimizi değerli hissederiz. Bunu sağlayacak olan da biziz.
Şimdi…
Siz neyi talep ediyorsunuz?
Hadi değerlerinizi tespit edin ve seçimlerinizi yapın.
Saygıdeğer bir yaşam dilerim…
Комментарии